«Ο τελευταίος ασπασμός» είναι η συνάντηση μίας ευαίσθητης νεανικής ψυχής και πένας με την παλιά ωραία λογοτεχνία.
Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, κατά κανόνα οι εικόνες αρχίζουν να σχηματίζονται στο μυαλό μας και να περνούν από μπροστά μας, καθώς μπαίνουμε στην ιστορία κι εμβαθύνουμε.
Ωστόσο, στον Τελευταίο Ασπασμό, οι ίδιοι οι τίτλοι παραπέμπουν σε μία εικόνα.
Ενδεικτικά θα σταθώ σε μερικούς: Κορδέλα φιόγκο, βερμιγιόν…. Χαν εν Χαλίλι… Νόστιμον Ήμαρ… Νυφικό Πέπλο….
Αναφέροντάς τους και μόνο, νιώθω να περνά από μπροστά μου η εικόνα μιας όμορφης νέας κοπέλας με κορδέλα στα μαλλιά… σκηνές από την Ανατολή… η συγκίνηση του ξενιτεμένου που γυρνά στην πατρίδα… ένα λευκό πέπλο στολισμένο με δαντέλες…
«Ο τελευταίος ασπασμός» είναι ένα ταξίδι, μία εναλλαγή ζωής-θανάτου, θανάτου-ζωής κι ελπίδας. Τα σώματα μπορεί να διαλύονται στη γη, οι ψυχές όμως ζουν, υπάρχουν, κι έχουν τόσα να μας πουν, αρκεί να μπορούμε να τις αφουγκραστούμε. 
Περιέχει πλούσιο υλικό που μπορεί να μελετηθεί και να αξιοποιηθεί φιλολογικά, λαογραφικά κι επιστημονικά. Επίσης, τμήματά του θα μπορούσαν να ενταχθούν ως παράλληλα κείμενα στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στη Γ΄ Γυμνασίου και στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Κι αυτό θα αποτελέσει τιμή και χαρά μου να το υλοποιήσω μέσα στη νέα σχολική χρονιά που σε λίγο ανατέλλει.